Stationsstraat

Een groot deel van de bewoners aan de Stationstraat kijkt tegen achterkanten van woningen aan. Vóór zien ze die van de Reaumurstraat, Spoorstraat en Celciusstraat  met hun balkonnen en tuintjes en achter die van de PKO-laan. Daar komt nog bij dat de straat doodlopend begint bij de Spoorstraat, vervolgens uitwaaiert en weer smaller wordt bij de Celsiusstraat. In het midden staat een los blokje flats dat het zicht enigszins breekt met aan weerszijden een grasveldje, een sportveld en een speelplaats. Hoe opgesloten kun je je voelen in deze straat die meer lijkt op een rommelig binnenplein?

Blokkendozen

Uitzicht Stationsstraat, foto Bert van der Waarde, 2015

Wie hier wil wonen is een echte bikkel of iemand met een zeer zonnige kijk op het leven. Temeer daar de bouw uit de jaren tachtig ook bepaald niet bijdraagt aan het welzijn van de gemiddelde mens. De blokkendozen zijn opgetrokken in de kleuren wit, gebroken wit,  lichtblauw, donkerblauw en een soort van zeegroen. Het zal er ooit fris hebben uitgezien pal na de oplevering maar de vele stadse jaren hebben hun sporen achtergelaten. Alle kleuren zijn bedekt met een asgrauw laagje zodat de flats vaal afsteken tegen een helderblauwe hemel. Ik kan me niet voorstellen dat je gelukkig wordt van deze omgeving. Wonderbaarlijk dat het verloop vrij klein is.

Verder heeft de huidige Stationstraat geen enkele binding met het station zodat je ook nog eens op het verkeerde been wordt gezet als je hier voor het eerst komt. Het station ligt namelijk een paar straten verderop. 

Rbsl. 05-12-1893, volledig herbouwd in 1983.

Bert van der Waarde